اثر تنش خشکی بر رشد و برخی ویژگی‌های فیزیولوژیکی نهال‌های بنه (Pistacia atlantica)

تنش خشکی مهمترین فاکتور تأثیرگذار بر رشد گیاه در مناطق خشک و نیمه خشک بوده و نسبت به سایر تنش‌های غیرزنده نقش بیشتری در استقرار نهال‌ها‌ در یک اکوسیستم بازی می‌کند. به همین دلیل سهم بالایی از پژوهش‌های بیولوژیکی این مناطق، مربوط به تنش‌های خشکی است. در این تحقیق اثر استرس خشکی (100، 75 ،50 و 25 درصد ظرفیت زراعی) بر زنده-مانی، رشد (ارتفاع، قطر، سطح برگ، طول ریشه، حجم ریشه، طول ریشه به ساقه) و فعالیت‌های فیزیولوژیکی (فتوسنتز، تعرق، هدایت روزنه‌ای و دمای سطح برگ) نهال‌های بنه (Pistacia atlantica) در شرایط گلخانه‌ای، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که استرس خشکی بر اکثر ویژگی‌های مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی نهال‌های بنه تاثیر معنی‌داری دارد. به‌طوری‌که استرس خشکی سبب کاهش زنده‌مانی، رشد ارتفاعی، قطری و سطح برگ نهال‌های بنه شده و فعالیت‌های فتوسنتز، تعرق، هدایت روزنه‌ای و تبادلات گازی را به میزان قابل توجهی کاهش داد. اما از طرفی، تنش خشکی بر طول ریشه و طول ریشه به ساقه و دمای سطح برگ نهال‌های بنه تاثیر معنی‌داری نداشت.